Leczenie ADHD – czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej – nie należy do zadań najłatwiejszych. Cały proces trwa przeważnie kilka lat i wymaga zaangażowania wielu osób. Konieczne jest odpowiednie nastawienie dziecka i jego rodziców oraz wykazanie się cierpliwością w dążeniu do celu. Tylko w ten sposób można zminimalizować objawy choroby i poprawić komfort życia pacjenta. Wśród dostępnych sposobów leczenia wymienia się metody terapeutyczne oraz farmakologiczne. Ich główne rodzaje prezentujemy poniżej.
Terapia behawioralna
Terapia behawioralna to podstawowa i zarazem jedna z najbardziej skutecznych metod leczenia ADHD. Jej celem jest wpływanie na zachowania dziecka, z jednoczesnym zamiarem wygaszania zachowań niepożądanych. Dziecko uczy się określonych wzorców reagowania oraz kontroli własnych emocji. W terapii pomaga nowoczesna aparatura pomiarowa, pozwalająca na określenie wzorca przepływu neuronalnych impulsów elektrycznych, a tym samym na przewidzenie konkretnych zachowań mózgu. Coraz większą popularnością cieszy się m.in. psychoterapia metodą biofeedback, w której częstotliwość i amplituda fal mózgowych są obrazowane na ekranie komputera, a pacjent może na nie wpływać przez wykonywanie prostych zadań. Popularyzacją biofeedback zajmuje się wiele uznanych ośrodków diagnostyczno-terapeutycznych, np. Biomed – Centrum Rehabilitacji Poznawczej i Neuroterapii we Wrocławiu.
Psychoedukacja
Konsultacje psychologiczne mają duży walor edukacyjno-motywacyjny. Pacjent i jego rodzina są zapoznawani z przyczynami, objawami i metodami leczenia ADHD. Sesje psychoedukacyjne pomagają dziecku w zdjęciu poczucia winy, podwyższeniu samooceny oraz zyskaniu motywacji do dalszej, wzmożonej pracy nad sobą. Wspólnie z psychologiem wypracowuje się również określony system zakazów i konsekwencji, wynikłych z niewłaściwego zachowania – np. w środowisku domowym czy szkolnym.
Nauczanie wyrównawcze
Nauczanie wyrównawcze to cykl zajęć dodatkowych, które pomagają pacjentowi w wyrobieniu określonych nawyków, wpływających na poprawę jego zachowania. Progres odbywa się stopniowo, z zajęć na zajęcia. Dziecko nabywa w ten sposób umiejętności, które ułatwiają mu radzenie sobie z objawami chorobowymi oraz odnajdywanie się w określonych sytuacjach społecznych. W ramach zajęć korzysta się niekiedy z pomocy logopedycznej (w przypadku pacjentów mających problemy z wymową).
Terapia indywidualna
W bardziej skomplikowanych przypadkach – np. kiedy zachodzi podejrzenie, że dziecko z ADHD cierpi na depresję lub nerwicę – pomocna może okazać się terapia indywidualna. Jej aktywnymi uczestnikami są zarówno dzieci, jak i rodzice. Specjalista określa relacje, zachodzące pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny oraz sposób funkcjonowania rodziny jako całości. Takie działania pozwalają na trafne zdiagnozowanie problemów oraz wypracowanie metod treningu umiejętności rodzicielskich, które wpłyną pozytywnie na komfort psychiczny i rozwój dziecka.
Farmakoterapia
Terapia lekowa sama w sobie nie stanowi rozwiązania problemu, jedynie łagodząc występujące objawy chorobowe. Często stosuje się ją jako metodę uzupełniającą dla terapii metodą biofeedback bądź innych działań psychoterapeutycznych. Istnieje kilka rodzajów medykamentów, używanych w terapii ADHD. Są to m.in. leki psychostymulujące, leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny oraz alfa-mimetyki. W czasie terapii farmakologicznej pożądany stan organizmu utrzymuje się z reguły podczas podawania leku. Po zakończeniu terapii dość często zdarza się nawrót choroby.
