Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to jedno z największych zagrożeń zdrowotnych. Szacuje się, że choruje około 380 milionów ludzi, z czego tylko w Polsce około 2 milionów. Według prognozy WHO w ciągu najbliższych 10 lat liczba zgonów wśród chorych na POChP może wzrosnąć nawet o 30 proc. To dostateczny argument, aby nie lekceważyć nawet z pozoru niegroźnych objawów POChP, które omawiamy w naszym artykule.
POChP – co trzeba wiedzieć o tej chorobie?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc jest wywołana stanem zapalnym w układzie oddechowym. Prowadzi do nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych i płucach. Jest to konsekwencja długotrwałej ekspozycji na czynniki chorobotwórcze, przede wszystkim dym tytoniowy, ale też m.in. pyły oraz gazy znajdujące się w powietrzu.
POChP to trzecia najczęstsza przyczyna umieralności na świecie. Nieleczona lub zbyt późno zdiagnozowana choroba może prowadzić do inwalidztwa, zmusić do zrezygnowania z pracy i zamknięcia się w domu. Dlatego bardzo ważne jest, aby nie przechodzić obojętnie obok objawów POChP mogących wskazywać na początki tej choroby.
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc jest dziś klasyfikowana jako choroba ogólnoustrojowa. Ma bezpośredni, negatywny wpływ na wszystkie kluczowe funkcje życiowe. Mogą jej towarzyszyć także inne choroby, takie jak: cukrzyca, osteoporoza, zespół metaboliczny, rak płuca, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, refluks żołądkowo-przełykowy czy zaburzenia psychiczne.
U kogo najczęściej diagnozuje się POChP?
Można wyróżnić dwie podstawowe grupy ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc:
- Palacze wyrobów tytoniowych po 40. roku życia – osoby, które palą lub paliły (również biernie) są znacznie bardziej narażone na zachorowanie na POChP. Dym tytoniowy pozostaje głównym czynnikiem chorobotwórczym. POChP może się rozwinąć nawet wiele lat po rzuceniu palenia.
- Osoby wykonujące specyficzne profesje – mamy na myśli osoby, które pracują w warunkach wysokiego zapylenia lub mają kontakt z zanieczyszczonym powietrzem. Można tutaj wymienić przede wszystkim górników, hutników, rolników, pracowników budowlanych, operatorów maszyn budowlanych, sprzątaczki, kosmetyczki, metalurgów czy pracowników zakładów chemicznych.
To warto wiedzieć:
Czynnikiem ryzyka POChP jest również smog, dlatego chorobę diagnozuje się również u osób, które nigdy nie paliły i nie pracowały w warunkach wysokiego zapylenia, natomiast mieszkają w regionie charakteryzującym się bardzo niską jakością powietrza.
Najważniejsze objawy POChP
POChP może się latami rozwijać zupełnie bezobjawowo lub skąpo-objawowo. Jest to główna przyczyna, dla której wiele osób zgłasza się do lekarza na późnym etapie zaawansowania choroby, gdy objawy ze strony układu oddechowego są już bardzo męczące i niemożliwe do zlekceważenia.
Kluczowymi objawami POChP są:
- Przewlekły kaszel – w przeciwieństwie do kaszlu astmatycznego nie ma charakteru napadowego. Kaszel towarzyszący POChP może się utrzymywać przez cały dzień, z tendencją do nasilania się rano i wieczorem oraz pod wpływem czynników drażniących.
- Duszność – w początkowej fazie rozwoju choroby może pojawiać się duszność wysiłkowa (np. w trackie uprawiania sportu). W poważnym stadium POChP osoba chora może się uskarżać na duszność nawet w czasie odpoczynku.
- Odkrztuszanie plwociny – wydzielina z płuc, czasem o ropnym charakterze, to niepokojący objaw mogący wskazywać na POChP. Jeśli w wydzielinie znajdują się skrzepy krwi, to powinno to skłonić do pilnej wizyty u lekarza.
- Obniżona tolerancja wysiłkowa – czyli męczliwość, wyraźne pogorszenie kondycji, a z czasem nawet problemy z wykonywaniem podstawowych czynności życiowych, jak ubranie się, umycie, przyrządzenie sobie posiłku etc.
O objawach POChP czytaj także na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/objawy-pochp/.
Masz objawy POChP? Umów się do lekarza!
Osoby mające wymienione objawy mogące wskazywać na POChP, a szczególnie znajdujące się w grupie ryzyka tej choroby, powinny jak najszybciej skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu. Lekarz oceni, czy wskazana jest pogłębiona diagnostyka, która będzie już prowadzona w ramach poradni specjalistycznej (pulmonologicznej).
Na koniec dodajmy, że POChP to choroba, której nie można wyleczyć. Istnieją natomiast metody terapeutyczne, które pozwalają istotnie złagodzić objawy choroby i uchronić pacjenta przed inwalidztwem, dając szansę na samodzielne funkcjonowanie.
